جملات شرطی (Conditional Sentences)

http://farjadnasab.blogfa.com

باسمه تعالی

 

جملات شرطی (Conditional Sentences)

جملات شرطی به طور کلی از دو بند (clause) تشکیل شده اند:

بند شرطی (If clause)

بند اصلی یا بند نتیجه (Main clause)

ترتیب قرار گرفتن این بندها میتواند به دو صورت باشد:

If clause, + Main clause

یا

Main clause + If clause

 

همانطور که مشاهده میکنید زمانیکه بند شرطی (If clause) در ابتدای جمله باشد، بین دو بند جمله از کاما (ویرگول) استفاده میکنیم.

 

جملات شرطی نوع اول (Conditional Sentences Type I)

کاربرد:

جملات شرطی نوع اول به زمان آینده مربوط میشوند. اگر اتفاق مورد نظر ما در بند شرطی اتفاق بیافتد یا چنین موقعیتی وجود داشته باشد، اتفاقی که در بند نتیجه بیان شده است، اتفاق خواهد افتاد. در واقع، ما مطمئن نیستیم که چنین اتفاقی پیش خواهد آمد یا نه، ولی این نوع از جملات شرطی نسبتا واقع گرایانه هستند، یعنی احتمال وقوع چنین اتفاقی وجود دارد. به مثال زیر توجه کنید:

If John has the money, he'll buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشته باشد، یک ماشین فراری میخرد."

توضیح: کسی که این جمله را گفته است، جان را خوب میشناسد و میداند که جان ماشین فراری را دوست دارد و درآمدش هم بد نیست. پس به محض اینکه پول کافی داشته باشد، یک ماشین فراری خواهد خرید.

 

ساختار زمانی جمله:

if + Simple Present, will-Future

در جملات شرطی نوع اول، در بند شرطی از زمان "حال ساده" و در بند اصلی (نتیجه) از زمان آینده استفاده میکنیم.

مثال:

If you study hard, you will pass the course.

You will pass the course if you study hard.

 

در بند اصلی معمولا از فعل کمکی will استفاده میشود. علاوه بر will میتوان از افعال کمکی زیر هم استفاده کرد:

can, may, should

مثال:

If you don't have enough money, I can lend you some.

 

 جملات شرطی نوع دوم (Conditional Sentences Type II)

کاربرد:

جملات شرطی نوع دوم به زمان حال مربوط میشوند. وضعیتی که در بند شرطی بیان شده است در حال حاضر وجود ندارد. اگر این وضعیت وجود داشت اتفاقی که در بند نتیجه بیان شده است میتوانست اتفاق بیافتد. ما واقعا انتظار نداریم که شرایطی که وجود دارد تغییر کند، فقط تصور میکنیم که اگر این وضعیت وجود داشت چه اتفاقی میتوانست بیافتد یا چه کاری میتوانستیم انجام دهیم. جمله زیر را در نظر بگیرید:

If John had the money, he would buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشت، یک ماشین فراری میخرید."

توضیح: کسی که این جمله را گفته است، جان را خوب میشناسد و میداند که جان ماشین فراری را دوست دارد ولی درآمدش خوب نیست. جان خیلی دوست داشت میتوانست یک فراری بخرد ولی به نظر نمیرسد که به این زودیها بتواند آنقدر پول داشته باشد که یک فراری برای خودش بخرد.

 

ساختار زمانی جمله:

if + Simple Past, would

در جملات شرطی نوع دوم، در بند شرطی از زمان "گذشته ساده" و در بند اصلی (نتیجه) از فعل کمکی would استفاده میکنیم.

مثال:

If I had the money, I would move to a new house.

I would move to a new house if I had the money.

گاهی اوقات در بند اصلی (نتیجه) میتوان از افعال کمکی زیر هم استفاده کرد:

could, might, should

مثال:

If you studied hard, you could pass the course.

 

نکته: در جملات شرطی نوع دوم، معمولا به جای "was" از "were" استفاده میشود.

I wouldn't help him if I were you.

 

Written by: A. H. Farjadnasab